Moje początki z anime

          Siemka, dziś trochę o moich początkach w anime... zarówno tych świadomych, jak i nie... Zapraszam :)  

Naruto

          Moja nieświadoma przygoda z anime zaczęła się gdzieś w roku 2k6, kiedy to miałem chyba 9 lat, czy coś w ten deseń... nevermind. Było to w każdym razie w okresie, kiedy to Naruto, Shaman King oraz Yu Gi Oh leciało w telewizji. Nie pamiętam które z tej trójki było pierwsze, jednak to nie jest aż tak ważne, gdyż wszystkie były epickie :) Były to oczywiście czasy, kiedy oglądałem dla radochy, a nie dla przesłania itp. Wtedy Naruto mi się średnio podobał... nie wiedzieć czemu...

Shaman King - Król Szamanów

          Jeśli chodzi natomiast o te świadome początki, czyli kiedy już wiedziałem mniej więcej czym jest anime, to było to jakieś 2,5-3 lata temu. Zaczęło się od Naruto Shippuuden, bo jakoś tak miałem chęć, żeby zobaczyć Naruto jeszcze raz :p Po okresie względnej podjary nadszedł czas na inne anime. Mój wybór padł na tytuł "Bleach", który notabene wraca niedługo na antene :-) Następne są już mniej ważne, choć kolejnym tytułem było chyba Asu No Yoichi.

Bleach

          Wydaje mi się, że wyczerpałem temat. W takim razie 3majcie się i do następnego ;p

Wiosna idzie...

          Strzałeczka :-) Dziś co prawda miało być o czym innym innym, jednak nastąpiła mała zmiana planów i będzie po prostu to, co będzie.
          Jako, że za oknem od paru dni ładna pogoda, chciałbym trochę czasu na tenże temat poświęcić, bo w końcu osoba mojego pokroju może się z tego tylko cieszyć. Enjoy ;)
          Wiosna to ogólnie czas rozkwitu itp. czyli również czas nadrabiania kondycji dla większości ćwiczących chłopaków. Ja również mam taki zamiar. Jakieś pół godziny temu wróciłem do domu z małego rozeznania odbytego na rowerze... Pierwsze co mi na myśl przyszło, to "Legenda głosi, że ja kiedyś miałem kondycję" xd Tak tak, to co w lato robiłem na "lajcie", teraz również zrobiłem, jednak z ekstremalną zadyszką... Jak to skomentowałem podczas jazdy "płuca sobie zaraz wypluję ^^". Tak to się niestety dzieje, jak całą zimę przesiedzi się w domu pod pierzynką >.<
          Teraz natomiast szkoła - gdy jest wiosna, na dworze ciepło i za oknem słonko, to aż chce się rano wstawać :) Jest to taka niewidzialna moc, która jest silniejsza od magnesu, którym jest nasze łóżko. Dla niektórych może to być również nowa motywacja do nauki, chociaż nie dla mnie... tzn. nie to, że nie chce się uczyć, tylko mam po prostu inne źródło motywacji.

Eem to chyba tyle, do później ;)

Tak jest tylko w mojej szkole?

          Siemka :) Dzisiaj całkowicie na spontanie (zresztą jak zazwyczaj) napiszę trochę o warunkach w szkole, czyli co by się chciało, a co jest.
          Tak na początku, to wypadałoby napisać o tym, jaki mają stosunek do nas nauczyciele w trzeciej klasie. W pierwszej i drugiej klasie była cisza i spokój, tak jak powinno być, a teraz nagle prawie wszystkie wzięły się za powtarzanie materiału z trzech lat, bo uważają, że bez tego nie zdamy egzaminu gimnazjalnego. Tak tak, najpierw należałoby pomyśleć, kto się do tych powtórek przygotowuje i kto będzie z nich korzystał, bo to 2 różne grupy... Co do tych przygotowujących się... no znalazłoby się parę osób, a co do korzystających, to może być ich porównywalnie ilościowo.  Obie grupy jednak nie będą liczyły ponad 40% klasy. Ja osobiście jestem tylko w tej drugiej grupie, ponieważ nie mam zamiaru przygotowywać się do tych powtórek...Po co to komu? Powiedzcie Mi, bo ja tego nie wiem...
          Do tego doliczyć można jeszcze to, że wymagają od nas dwa razy więcej niż normalnie... ludzie, to jest gimnazjum, a nie klasa maturalna... Większość osób i tak ma wylane na to, co się powtarza i klepie w szkole (ja również), bo albo im się nie chce, albo wiedzą kiedy i czego warto się pouczyć... Przecież na logikę można wziąć to, że jeśli powtarzamy jakiś materiał 2 miesiące przed egzaminem bez notowania go do zeszytu, to za max. tydzień nie będziemy pamiętać połowy z tego ^.^ Ten co będzie chciał, to sam sobie powtórzy, bez niczyjej pomocy.

Dobra, wena mi się skończyła, więc się zrywam - bajo :D

Realia konkursów szkolnych.

          Dawno nic nie pisałem, więc pasowałoby to nadrobić.
          Dziś, jako że jestem na kolejnym konkursie, napiszę co nieco o atmosferze na nim panującej.
          Jeśli siedzimy w obcej szkole, to naprawde można się czasami poczuć odosobnionym, zwłaszcza kiedy jest się samemu, czy chociażby z osobą, z którą w znajomości jesteś tylko na facebook'u. Działa to negatywnie na wynik naszej pracy, gdyż można wtedy zaznać pustki w głowie. Jeśli jednak umiemy, a nie tylko przeczytaliśmy w locie, to chyba nie będzie miało większego znaczenia.
          Jednak to wszystko zależy od gościnności szkoły. Gdy w szkole są zatrudnione gospodynie, to jest prawie jak u babci :-)
          Jeśli chodzi o poziom uczestników, o zazwyczaj 10% nauczy sie wszystkiego co trzeba, a reszta po prostu przejrzy, lub oleje całkowicie. Dlatego też nie trudno wyłonić zwycięzców.
          To byłoby chyba na tyle, bo skończyła mi się wena.... Do następnego

Dobre Anime #4 - No.6

          No to dzisiaj wspomniana wcześniej notka. Miłej lektury :)

           Tytuł „No.6” na początku, kiedy dopiero mamy zamiar obejrzeć anime, nic nam nie mówi. Jednakże po obejrzeniu, bardzo dobrze zna się jego wyjaśnienie, oczywiście jeśli oglądało się z uwagą. Fabuła opowiada o losach dwóch chłopców, którzy stają się kryminalistami i próbują odkryć sekret miasta, które niegdyś zamieszkiwał jeden z nich. Po ucieczce zamieszkują Zachodni Blok, który jest skutkiem negatywnym miasta, które mieści się za murem. W bloku mieszkają bowiem wszelkie szumowiny oraz osoby, które w jakikolwiek sposób sprzeciwiły się despotycznemu miastu No.6, lub Nr.6 – jak kto woli.

          Udźwiękowienie serii jest całkiem niezłe. Da się wyczuć panujący klimat, który tworzy scena w danym momencie. Jeśli chodzi natomiast o animację i grafikę, to jest równie dobrze, jak ze ścieżką dźwiękową. Nie wyróżnia się na tle innych, ale jak na 2k7 jest całkiem niezła. Jej plusem jest prostota i przejrzystość, co jest bardzo wysoko cenione pośród oglądających. 

          Jest to jeden z niewielu tytułów, którego zakończenie mnie nie wzburzyło, czy nie rozczarowało. Było takie.... w sam raz, jak na taki przebieg wydarzeń... Choć gdy pomyślę o Safu, to robi mi się smutno...

          Dobra, jeśli chodzi o ocenę ogólną, to chyba będzie to gdzieś w granicach 8,5-9/10.

To by było na tyle, do następnego :)

Gry – Zło, czy może wręcz odwrotnie?

          Siemka, ostatnio mnie trochę nie było, jednak szykuję dla was 2 posty, więc będzie troszkę czytania ;] Zapraszam!

          Dzisiaj porozmawiamy troszkę o grach i tym, czym są dla każdego z nas. Gry ogółem mówiąc są jedną z wielu rozrywek, jakie możemy sobie zaoferować w obecnych czasach. Dzielą się one na różne gatunki, od strzelanek, przez totalny mordor i dopracowaną strategię, po romantyczne gierki, czy ubieranki, typowe dla dziewczyn. Występują one w różnych postaciach: na płytach, na przeglądarkę, przez specjalny program itd. Mowa oczywiście o grach elektronicznych, bo o nich jest ostatnio bardzo głośno.

Battlefield 3

           Tennis for Two, była uznana za pierwszą grę komputerową na świecie. Powstała ona w 1958r. Jej twórcą jest dr William Higinbotham, który pracował wówczas dla Brookhaven National Laboratory.

          Gry są powszechną rozrywką dla wszystkich, jednak czy aby na pewno? Według wielu uczonych, naukowców etc. Gry, to nic innego, jak siedlisko zła. Mówią Oni, że niszczą one mózgi młodzieży, która zbyt wcześnie wchodzi w świat elektroniki. No właśnie. Zbyt wcześnie. Oczywiście istnieją przeróżne ograniczenia, które niby mają zabezpieczać przed dostępem zbyt młodych ludzi do pewnych treści, jednak da się je bardzo łatwo obejść. W tym momencie, to rodzic powinien kontrolować poczynania dziecka. Powinien wybierać takie gry, które będą potrafiły nauczyć dziecko różnych ciekawych rzeczy, a zarazem będą wspaniałą rozrywką.

Minecraft

           Ograniczenia takie jak Pegi 16, czyli dozwolone od lat 16 są tylko ostrzeżeniem i nie mogą zabronić danej osobie na zobaczenie treści, jednak powinny być przestrogą, gdyż takie zadanie mają wyznaczone.

Far Cry 3

           Najbardziej na nieodpowiednią treść są narażone dzieci w wieku do 12-14 lat, gdyż wtedy psychika kreuje się najintensywniej. W takim wieku nieodpowiednia treść może prowadzić do poważnych zaburzeń. Jednak nie dotyczy to wszystkich, ponieważ każdy człowiek jest inny i inaczej reaguje na różne rzeczy.

The Sims 3

           Jednakże jeśli korzystamy z gier w odpowiedni sposób, to są one dla nas czymś bardzo cennym, ponieważ pomagają zawierać nowe przyjaźnie, kreują nasze zainteresowania, pozwalają nam na dołączenie do specyficznej grupy graczy, którzy zwykle dzielą te same zainteresowania. Mówiąc krótko są dla nas silnikiem integracyjnym, który zapewnia również dobrą zabawę.

To chyba na tyle, oczekujcie kolejnego artykułu :)

Miasto a miasto

          Siemka, dziś chciałbym na skróty opisać mój wczorajszy dzień, czyli wypad na Kielce.
          Otóż dzień był udany, spotkałem się z moim ziomkiem, trochę połaziliśmy po mieście itp. Miasto pokroju Kielc jest wiadomo dużo większe niż to w którym mieszkam. Jednakże są pewne różnice, których nie da się pominąć. Mianowicie chodniki w Kielcach to jedna wielka breja, po której się nie da chodzić. W Sędziszowie (moje miasto) natomiast chodniki są względnie odśnieżone, ale można po nich nawet biegać - w Kielcach nie polecam... Wydawałoby się, że w stolicy województwa powinno się odśnieżać również chodniki, chociażby przy większych ulicach. 
          Oczywiście nie mówię, że wszędzie było tak samo, bo były miejsca, gdzie dało się normalnie przejść, np. główna ulica (sienkiewka). Jednakże takich wyjątków było bardzo mało.
          Inna sprawa to dresy i gimbazjusze, których jest tam pełno. Dresy są w miarę niegroźne, póki im nie zawadzasz. Gimby natomiast hejtują każdy twój ruch, nawet poprawienie okularów na nosie.
Jeszcze sprawa kina. Można by pomyśleć, że nie będzie wielkich tłoków - nic bardziej omylnego. Kolejka na nasz film była tak długa, że musieliśmy stać po przeciwległą salą filmową.

To by było na tyle, do zobaczyska :-)

Zimowy Sezon Anime

          Cześć, dzisiaj będzie o nadchodzącym, zimowym sezonie anime. Ogółem fani anime szukać będą w tym sezonie iskierki, która rozgrzeje ich serca po złotej jesieni. Dla mnie takich iskierek... praktycznie nie ma, choć nie mówię, że nie znajdzie się jakieś ciekawe anime :) Tak więc przejdźmy do kilku dobrze zapowiadających się "perełek" lodowatego sezonu :)

Amnesia - 08.01.13r.

To anime już na pierwszy rzut oka wydaje się wybiegać o krok w przód przed swoich rywali, choćby przez samą kreskę, lub fakt, że jest to bish.

Dnia 1. sierpnia pewna dziewczyna budzi się ze snu doświadczając zaniku wszelkich wspomnień. Nie rozpoznaje kontaktów na ekranie swojej komórki, nie wspominając o twarzy swojego chłopaka... Objawia się jej duch o imieniu Orion, który oferuje pomoc w odzyskaniu pamięci.

          Historia prosta, czyż nie? Jednak dobrze wykorzystana może być światłem dla tego sezonu. Osobiście nie oglądałem jeszcze pierwszego odcinka, więc piszę to bez tzw. "pierwszego wrażenia", niemniej wydaje mi się, że opłacalnym jest dodanie tego anime na swoją listę.
Jeśli chodzi o stronę techniczną, to:

Studio: Brains Base (Durarara!!, Mawaru Penguindrum)
Reżyseria: Yoshimitsu Ohashi (Witchblade)
Scenariusz: Touko Machida (Kore wa Zombie desu ka?)
Design postaci: Maho Yoshikawa (Mouretsu Pitates)

Sasami-san@Ganbaranai - 10.01.13

          Ten tytuł intrygował mnie już kawałek czasu temu, kiedy to o nim przeczytałem po raz pierwszy. Wydaje się bardzo specyficzny, już przez samą historię. Aktualnie pierwsze moje skojarzenie, to Saika z Drrrr!! Dlaczego akurat takie? Ponieważ Saika była zamknięta w sobie (o właścicielkę mi chodzi), no i jeszcze dlatego, że słucham teraz drugiego openingu tejże serii :P

Reżyseria: Akiyuki Shinbo, studio SHAFT (Madoka Magica, Bakemonogatari) - adaptacja powieści.
Scenariusz: Katsuhiko Takayama (Love, Election, & Chocolate)
Char. design: Hiroki Harada (Romeo × Juliet)

Mondai-Ji-tachi ga Isekai Kara Kuru Sou Desu yo? - 11.01.13

          Trzeci tytuł, tym razem coś dla fanów sci-fi. Fabuła mówi o tym, że główny bohater zostaje wciągnięty przez swoją pocztę do alternatywnego świata. W owym świecie w podobny sposób znalazły się jeszcze dwie inne osoby. Tam spotykają Czarnego Królika (Kuro Usagi), który chce z ich pomocą skopać dupsko okolicznemu diabłu.

Reżyseria: Keizou Kusakawa (Magical Girl Lyrical Nanoha, Asura Cryin) oraz Yasutaka Yamamoto (Shinryaku! Ika Musume 2, Valkyria Chronicles)
Nadzór produkcji: Noboru Kimura (Amagami SS+, Nyarko-san: Another Crawling Chaos)
Design postaci: Naomi Ide (Astarotte no Omocha!, Shinryaku! Ika Musume).
Animacja: Diomedea (Shinryaku! Ika Musume, Campione!)

          To by było na tyle z moich pretendentów do miana "perełki sezonu" :)

Do następnego, cya ;] 

Przyjaźń

          Siemka wszystkim :) Jako, że zaczynam od dzisiaj ferie zimowe, to mam czas, żeby coś tutaj nabazgrać :) Miłej lektury.
          Dziś trochę o przyjaźni. Tak, o tej prawdziwej, jak i tej fałszywej. Przyjaciel to wiadomo, taka osoba, która wskoczyłaby za nami w ogień, nie bacząc na konsekwencje. Oczywiście istnieją tacy przyjaciele i chwała im za to. Najlepsze przyjaźnie, to chyba te z dzieciństwa. Dlaczego? Ponieważ dzieciaki są bardzo otwarte i spędzają ze sobą całe dnie, a potem jeśli takiej przyjaźni nie ma, to już jest trudno, bo dochodzi komputer, internet i wtedy się siedzi całymi dniami przed kompem.

          Przyjaciele są ważni i to prawda. Zawsze są przy nas, a zwłaszcza wtedy, kiedy są potrzebni. Chodzi mi tutaj o chwilę załamania nerwowego, dołka psychicznego i ogólnie złego stanu psychicznego. Są wtedy podobno najlepszym lekarstwem. Dlaczego podobno? Bo ja takiej sytuacji nie miałem (na szczęście).

          Jednakże znajdą się też fałszywe przyjaźnie, czyli pospolite obrabianie dupy za plecami, a wprost to najlepszy przyjaciel. Trzeba na takich uważać, bo znam kilku takich i naprawdę trudno z takimi wytrzymać, a odkleić się nie można tak łatwo. Takie więzi powstają chyba tylko na 2 sposoby: bycie hejterem do drugiej osoby od początku, lub drastyczna (taka naprawdę drastyczna) zmiana w życiu i poglądów na okalający nas świat.

          Ja znam ten pierwszy rodzaj i naprawdę muszę powiedzieć, że taka osoba trzyma się ciebie jak pijawka i próbuje Cię poniżać na każdym kroku, nie ważne, czy leżysz, czy też błyszczysz zajebistością.
          Wam wszystkim życzę samych prawdziwych przyjaciół, bez tych podróbek.

Do następnego, strzałeczka.

Dobre Anime #3 - D.Gray-Man

          Wiem, że już dawno nic nie napisałem, ale szkoła to jednak dość spory problem, zwłaszcza, jak się chce mieć dobry start w nowej szkole. No ale nic, piszemy :)

Pierwsze trzy openingi

Typ serii: TV
Pełny tytuł: D.Gray-Man
Czas trwania: 103 x 24 min.
Gatunek: przygodowe, steampunk, sci-fi
Rok wydania: 2006

          Dziś troszkę o D.Gray-Man. Jest to tytuł ze 103 odcinkami na koncie, więc nie jest to mało i zalicza się już to tzw. "tasiemców". Anime opowiada o Egzorcystach. Głównym bohaterem jest Allen Walker, czyli młody, piętnastoletni chłopak.  Cóż, nie mogło zabraknąć trudnej historii dla naszego głównego bohatera. Jest on sierotą, którą przygarnął cyrkowy włóczęga imieniem Mana. Opiekun chłopaka jednak po jakimś czasie umiera, a Allen w akcie desperacji przykuwa uwagę Milenijnego Erla. Owy Milenijny go odwiedza i proponuje przywołanie opiekuna na powrót do świata żywych. Chłopiec oczywiście zgadza się i tworzy Akume. Mana jednak przeklina chłopca, a ten go zabija, gdyż posiada wrodzone Innocence. Po  pokonaniu Akumy pojawia się Cross Maria, czyli jeden z generałów Czarnego Zakonu, czyli owej organizacji egzorcystycznej.  Po paru latach treningu Allen ma za zadanie dotrzeć do Zakonu, gdzie poznaje swoich przyjaciół i zdobywa nowy dom. Od tamtej pory wyrusza na różnorakie misje, zarówno sam, jak i ze swoimi przyjaciółmi.

Główna grupa D.Gray-Man

          Zacznijmy od grafiki - nie jest to nowe anime, dlatego grafika  nie powala, jednak nie ma na co narzekać, bo tragicznie nie jest. Podczas oglądania przeważnie nie drażni ona oka, choć czasami mogą wystąpić lekkie niedociągnięcia. Jeśli chodzi o ścieżkę dźwiękową, to nie jest źle. Jest dobrze i to całkiem dobrze, bo nadaje odpowiedni klimat  temu tytułowi. Nie jest wyróżniająca się, jednak dobrze dopasowana, a to również jest +. Opening i ending - hmmm... tak naprawdę to jest różnie, bo niektóre są naprawdę niezłe, a jedne są mocno średnie, a nawet może i poniżej. Każdy ma inny gust i innym może się podobać, ale mnie jakoś nie zachwyciły. Fabuła to coś, co jest zrobione dobrze. Ciągle jest coś ciekawego do oglądania, oczywiście dopiero po części odcinków wyjaśniających, czyli od około pięćdziesiątego odcinka. Jest ona prostolinijna, o ile można tak ją nazwać. Co prawda jest robiona według oklepanego już schematu, jednak mi to jakoś wcale nie przeszkadza, a wręcz pasuje.

Allen Walker po 72 odcinku

          Ogółem tytuł jest niezły i polecam każdemu, kto ma za dużo czasu, bo jednak sam musiałem trochę czasu poświęcić na obejrzenie. 

Do następnego :-]

Łańcuszki...

          Trzeba wrócić do normalnego pisania na blogu, bo święta już minęły, a ja nadal nic nie piszę. Także do roboty!

          Tak sobie myślałem o czym by tu napisać i przeszły mi przez myśl łańcuszki na FB i innych portalach. Dla niewtajemniczonych, łańcuszki to "Jeśli nie wyślesz tego do 5 znajomych w ciągu minuty, to w nocy odwiedzi cię seryjny morderca i odetnie Ci głowę", czy coś w ten deseń. Wiadomo, są aplikacje na portalach (zwłaszcza facebook), które samoistnie publikują posty w imieniu danej osoby, wysyłając np. takie łańcuszki. Ale ludzie, po co to? No bo ja nie rozumiem po co takie bujdy pisać. Tym gorsze jest to, że ludzie w to wierzą. Czyż to nie oczywiste, że skoro pisze to osoba, której nigdy w życiu nie widziałeś, a nawet jej nie spotkałeś w sieci, to takie łańcuszki są bujdą? To jest jeden z wielu argumentów, które udowadniają, że to bujda. Jednak Ci, co w to wierzą sami stają się tak naprawdę pośmiewiskiem, bo przecież rozsyłają to dalej, a człowiek nie wie co kierowało innym, tylko taką osobę wyśmieje. Nic dziwnego, że jest tyle małych dzieciaków, które to rozsyłają, bo zapewne mają pełne gacie po przeczytaniu takiego łańcuszka i wierzą w niego. Dlatego też są zalecenia dla rodziców/opiekunów, od którego roku życia dziecko powinno mieć dostęp do internetu, do jakich stron itd. Przecież to oczywiste i na lekcjach jest to nam nawet klepane, że dziecko widząc coś takiego (przykład z lekcji WDŻ - pornografia) dostaje szoku i potem jest nie do końca normalne, odstaje od reszty i jest outsiderem. No ale czyja to wina? Tak naprawdę to niczyja, bo człowiek jest ciekawy, a  wiadomo, że dziecka się nie upilnuje, zwłaszcza kiedy chce poznawać coraz to nowe rzeczy.

          No ale odbiegłem trochę od tematu. Co do samych łańcuszków, to według mnie są one bardzo podobne do hejtu. Dlaczego? Ponieważ dzięki łańcuszkom gimby mogą zwrócić na siebie uwagę tak samo, jak robią to z hejtem. Dlatego też powinno się te łańcuszki ignorować, bo wtedy taki osobnik jest usatysfakcjonowany i panoszy się jeszcze bardziej, a jego poczucie wielkości rośnie.

          To by było chyba na tyle, oyasuminasai* :)

* - (jap.) dobranoc